-دانشجوی کمرو و بی بضاعتی را به یاد می آورم که تصور می کرد مورد علاقه یکی از دختران بسیار زیبا و درسخوان و با کلاس ،واقع شده است ،آنهم فقط با یکی دو نگاه اتفاقی لبخند آمیز در مسیر کلاس و دانشگاه و کتابخانه ، واقعیت این بود که او نمی دانست که این موضوع یک مورد اتفاقی و شاید شیطنت آمیز بوده در حالیکه فضای توهم ،تمام فکر و ذهن او را پر کرده بود! طوری که از لحاظ درسی افت شدیدی کرد!
-یا فکر می کنید همه همکاران شما را دوست دارند و از صندوقچه اسرارتان هر چه بیرون می آورید ،خریدارند ولی واقعیت اینکه آنها از شما و حرفهایتان خسته شده اند و شما در توهم خود واقعیات را نمی فهمید وآنها را خسته کرده اید!
- یا بیمار سرطانی که در بستر بیماری است و همسری زیبا دارد و دوستش همیشه به همین منظور به دیدار او می رود و او در توهمی اشتباه ، همه چیز را خوب تفسیر می کند ، در حالیکه واقعیت چیز دیگری است!
-دانشجوی بسیار توانمندی را در نظر بگیرید که در دنیای متوهم خود برای توانایی های خود ارزشی قائل نیست وبه همین خاطر فرصتهای خود را یکی یکی از دست می دهد.
-یا پدری را در نظر بگیرید که فکر می کند برای همسر و بچه هایش ،پدر خوبی است همیشه تا دیر وقت سرکار است تا درآمد بیشتری بدست بیاورد تا چیزی کم وکاست نباشد ،او در این توهم بسر می برد و حال آنکه واقعیت خلاف این است!
در بعضی موارد فوق شاید بنظر برسد که واقعیت بهتر است ولی شاید همان توهم به انسان کمک می کند که بتواند با عشق و علاقه، هر چند رویایی، زندگیش را ادامه بدهد ،بعبارتی فهمیدن واقعیات و ترکیدن بادکنک توهم، انسان را یک دفعه در شرایط افسردگی شدید قرار می دهد که شاید نتواند به زندگی مانند قبل ادامه دهدبعبارتی شاید بتوان نقطه ای بهینه برای هر کس بین توهم و واقعیات متصور شد.
نمی دانم نظر شما چیست؟ ولی فکر می کنم گاهی لازم باشد ،انسان انگاره های خود را با ابزارهایی بیازماید و نسبت به میزان واقعیت داشتن آنها تردید کند.
همه شنیده ایم وقتی از کسی که خیلی ابراز دوستی می کند چیز با ارزشی ،بخواهید می توانید واقعیت دوستی فرد را محک بزنید .
یا وقتی فکر می کنید خیلی مورد توجه و علاقه دوستی هستید با دقت رفتار او را وقتی در شرایط برابر با دوست دیگرش قرار می گیرید ،زیر نظر بگیرید .
اگر فکر می کنید خیلی خوش لباس و یا شخصیت تاثیر گذار دارید،کافی است وقتی به کارمند یک بانک مراجعه می کنید میزان توجه او به حل مشکلتان را بسنجید .
یا در جلسات با همکاران و اقوام میزان اشتیاق آنها به شنیدن حرفهای خودتان رابسنجید.
شاید لازم باشد بیشتر خود و توانایی خود رابسنجیم و همیشه در توهم و خیالات نمانیم .
شما چطور فکر می کنید؟
درباره این سایت